Porucznik Marian Kępski- nauczyciel, żołnierz, ojciec rodziny, bohater

Marian Kępski urodził się 21 listopada 1912 roku w Chełmcach. Był najmłodszym z jedenaściorga dzieci Ignacego i Marianny z domu Groblewskiej.  Rodzina Kępskich od pokoleń zamieszkuje w tej miejscowości. Na cmentarzu parafialnym do tej pory zachowała się mogiła Wawrzyńca i Anny- pierwszych udokumentowanych przedstawicieli tej rodziny zamieszkujących Chełmce.

Nie wiele wiadomo o najmłodszych latach przyszłego więźnia obozu w Kozielsku. Pewne jest, że podstawowe wykształcenie nabył w rodzinnej miejscowości, a od 1927 uczęszczał do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Bydgoszczy. Szkołę tę ukończył z wynikiem bardzo dobrym w 1932 roku. Uzyskał prawo nauczania w szkołach powszechnych (odpowiednik dzisiejszej szkoły podstawowej) państwowych oraz prywatnych. Nie podjął jednak pracy w szkole od razu. W latach 1932-33 odbył kurs dla podchorążych rezerwy w 59 Pułku Piechoty w Inowrocławiu.

Dyplom ukończenia Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Bydgoszczy

W latach 1934-35 uczył w szkole w Chełmcach. Pewne jest, iż nauczał muzyki. Ponadto zgodnie z relacjami żyjących do tej pory byłych uczniów (relacja Jana Skowrona z Chełmc) Marian Kępski uczył także matematyki. Jak twierdzi członek rodziny Kępskich- Jerzy, Marian był bardzo umuzykalniony, grał m.in. na skrzypcach. Ponadto prowadził też chór parafialny w Chełmcach. W tym samym okresie Marian Kępski odbył także kolejne szkolenie wojskowe- po 30 dniowym szkoleniu w 1935 roku uzyskał awans na sierżanta podchorążego rezerwy.

Rok szkolny 1935-36 Marian Kępski przepracował w szkole powszechnej w Młynach koło Strzelna. Następnie skorzystał z faktu, iż na Kresach Wschodnich II Rzeczpospolitej występował niedobór kadry nauczycielskiej i podjął pracę w szkole niedaleko Wilna. Tam poznał swoją przyszłą żonę- Helenę. W 1937 roku uzyskał ostatni za życia awans wojskowy- dosłużył się stopnia podporucznika rezerwy.

18 kwietnia 1938 roku Marian i Helena wzięli ślub, a ceremonia weselna miała miejsce
w Hotelu Szlacheckim w Wilnie. Na początku 1939 roku urodził się ich syn Tadeusz. Młoda rodzina nie nacieszyła się jednak swoją obecnością. W wyniku niepewnej sytuacji międzynarodowej Marian Kępski został zmobilizowany 
w Korpusie Ochrony Pogranicza- jednostce, która miała chronić wschodnią granicę II Rzeczpospolitej.

Marian Kępski wraz z żoną Heleną

1 września 1939 roku III Rzesza Adolfa Hitlera zaatakowała Polskę. 17 września bez wypowiedzenia wojny wschodnią granicę RP przekroczyła Armia Czerwona Związku Radzieckiego. W wyniku przygniatającej przewagi wroga armia polska poniosła klęskę. Marian Kępski jako oficer rezerwy trafił do obozu jenieckiego w Kozielsku jesienią 1939 roku. Na mocy decyzji najwyższych władz radzieckich z 5 marca 1940 roku na jeńców przetrzymywanych w obozach w Kozielsku, Starobielsku, Ostaszkowie wydany został wyrok śmierci. Więźniowie „Kozielska” przewożeni byli pociągiem, aż do miejscowości Gniezdowo pod Smoleńskiem. Następnie karetkami więziennymi „Czornyj Woron” (czarna wrona) zostali przetransportowaniu na uroczysko Kozie Góry w miejscowości Katyń. Tam strzałem w tył głowy zostali zamordowani. Marian Kępski został wysłany do Katynia 19 kwietnia 1940, tę datę uznajemy jako dzień jego śmierci.

W 1943 doszło do odkrycia masowych grobów w Katyniu i częściowej identyfikacji zwłok. Marian Kępski widniał na liście katyńskiej pod nazwiskiem Kenski. W 2000 roku w momencie otwarcia Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu na grób ojca wybrał się syn Mariana- Tadeusz wraz z kuzynostwem. Jak wspomina było to dla niego bardzo silne przeżycie. W 2007 roku decyzją Ministra Obrony Narodowej Marian Kępski został pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika.

Decyzja Ministra Obrony Narodowej z 2007 o pośmiertnym awansie Mariana Kępskiego na stopień porucznika WP

Materiały:

1.      Relacja ustna Tadeusza Kępskiego.

2.      Relacja ustna Jerzego Kępskiego.

3.      Materiały z prywatnych zbiorów obu Panów.

4.      Relacja ustna Jana Skowrona.

Bardzo serdecznie dziękuję rodzinie Kępskich za udostępnienie materiałów i poświęcony mi czas.

                                                                                                          Maciej Wasielewski